ben yolcuyum helallaşak sabahdan!

Ben Yolcuyum Helallaşak Sabahtan
Bu Ayrılık Devam Eder Bir Zaman
Bir Buse Alayım O Gül Yanaktan
Bu Ayrılık Devam Eder Bir Zaman

Seher Yeli Gibi Sineme Esme
Ben Sana Gücenmem Sen Bana Küsme
Gurbette Galırsam Mektubun Kesme
Bu Ayrılık Devam Eder Bir Zaman

Gene Dumanlandı Dağların Başı
Durmayıp Akıyor Gözümün Yaşı
Hatırdan Çıkarma Âşık Bektaş'ı
Bu Ayrılık Devam Eder Bir Zaman

âşık bektaş kaymaz

bizim yörenin en güzel türkülerindendir. içlidir dinlemesi, içlidir söylemesi. söylerken de dinlerken de ortak bir sürü duyguya esir edersiniz bedeninizi. boğazınız düğümlenir, gözleriniz nemlenir. arguvan havalarını,böyle bir dizi, kendini entellektüel sanan, kelimelerle anlatamazsınız. herşeyi gibi bununda, kendine has bir anlatımı vardır. ''bizim oraların eşşeği zırlasa, bana dokunur'' derler. mizahı ve hüznü içinde barındırarak, ifade şekli budur. seviyorum bizim oraları. tezek kokuları (ki biz ona after tezek deriz) eşliğinde, eşeğine binmiş nineler, dedeler yol alır dere kenarlarında. işte bugünün asıl hikâyesi, buralarda yaşayan, o türkülerle büyüyen, bence anarşist ruhlu, hatta kendi yöresinin pankçılarından diyebileceğim, meyrem anamız. yani fotoğrafını gördüğünüz teyze, nenemin askerlik arkadaşı diye tabir ettiğim meyrem anamız. onun temsil misal edeceği bir özelliği vardır köyümüzün.
kocalarını, kendilerine iki kız, iki oğul verdikten sonra dilleriyle çatlatan, çatlatıp genç yaşta torpağa veren bizim köyün kadınları, yaşlı dulları onlar. meyrem ana, bunlardan sadece biri.
hepsinin ortak yanı bununla da kalmaz üstelik. yaş ortalamaları 80, (ama 81 olanı görmedim) çift baston, iki büklüm, belleri yerde, bir yerde durmazlar o halleriyle. onlarla boy ölçüşürüm, ama iş, laf ölçüşemem. hepsiyle ilgili tek tek portre konulu yazılar yazmama vesile olacak kadar özgün karakterli, hikâye dolu kadınlar onlar...


günün manisi:

al tülbent oyaladım
vermeye kıyamadım
gitme dedim askere
gitti duramadım



günün isimileri:

erkek ismi: haydar
kız ismi: zeynep